یاقائم آل محمد صلی الله وعلیه وآله

 

 

أَمَّنْ یُجِیبُ اَلْمُضْطَرَّ إِذٰا دَعٰاهُ وَ یَکْشِفُ اَلسُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفٰاءَ اَلْأَرْضِ أَ إِلٰهٌ مَعَ اَللّٰهِ قَلِیلاً مٰا تَذَکَّرُونَ ﴿۶٢﴾ نمل

 

یا کسی که دعای مضطرّ را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد، و شما را خلفای زمین قرار می دهد؛ آیا معبودی با خداست؟! کمتر متذکّر می شوید! (۶٢) 

 

 

حدیث از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

حجّت خدا

 

مدّعیان دروغگو

سَیَأْتى إلى شیعَتى مَنْ یَدَّعِى المُشاهَدَةَ. أَلا فَمَنِ ادَّعَى المُشاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیانى وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَذّابٌ مُفْتَر وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیم:

آگاه باشید به زودى کسانى ادّعاى مشاهده (نیابت خاصّه) مرا خواهند کرد. آگاه باشید هر کس قبل از خروج «سفیانى» و شنیدن صداى آسمانى، ادّعاى مشاهده مرا کند دروغگو و افترا زننده است؛ حرکت و نیرویى جز به خداى بزرگ نیست.

تفتیش ناروا

مَنْ بَحَثَ فَقَدْ طَلَبَ، وَ مَنْ طَلَبَ فَقَدْ دَلَّ، وَ مَنْ دَلَّ فَقَدْ أَشاطَ وَ مَنْ أَشاطَ فَقَدْ أَشْرَکَ:

حضرت مهدى(علیه السلام) در خصوص کسانى که در جستجوى او بوده اند تا به حاکم جور تحویلش دهند فرموده است: آن که بکاود، بجوید و آن که بجوید دلالت دهد و آن که دلالت دهد به هدف رسد و هر که [در مورد من] چنین کند، شرک ورزیده است.

انواع غیبت

الف: غیبت معرفتی:

غیبت معرفتی، همان غیبت شخصیتی و حقوقی است. در این فرض، امام زمان ^{(عجل الله تعالی فرجه الشریف)} از دید معرفتی ما مخفی است; یعنی آن حضرت به طور عادی زندگی می کند و مردم کوچه و بازار او را ملاقات کرده و با او نشست و برخاست و معاشرت می کنند و حضرت با مردم هم صحبت و همدم می شود، ولی مردم شناخت و معرفت به اینکه، این شخص امام زمان ^{(عجل الله تعالی فرجه الشریف)} است، ندارند. حکمت الهی چنین اقتضاء کرده که حضرت به وسیله ناشناس ماندن از خطرات احتمالی ستمگران و ظالمان در امان بماند تا ذخیره ای برای روز مبادا باشد.

 

روایاتی بر این نظریه دلالت می کنند مثل:

1-امام صادق ^{(علیه السلام)} فرمود: «ان فی صاحب هذا الامر سنن من الانبیاءعلیهم السلام سنة من موسی بن عمران و سنة من عیسی ^{(علیه السلام)} و سنة من یوسف و سنة من محمد^{(صلی الله علیه وآله )}فاما سنة من موسی بن عمران فخائف یترقب و اما سنة من عیسی ^{(علیه السلام)} فیقال فیه ما قیل فی عیسی ^{(علیه السلام)} و اما سنة من یوسف فالستریجعل الله بینه و بین الخلق حجابا یرونه ولایعرفونه واماسنة من محمد^{(صلی الله علیه وآله )}

فیهتدی بهداه و یسیر بسیرته» در صاحب این امر (حضرت مهدی ^{(عجل الله تعالی فرجه الشریف)}) سنت هایی از پیامبران ^{(علیهم السلام )}است: سنتی از موسی بن عمران و سنتی از عیسی ^{(علیه السلام)} و سنتی از یوسف ^{(علیه السلام)}  و سنتی از محمد^{(صلی الله علیه وآله )}; اما سنتی که از موسی ^{(علیه السلام)} دارد، آن است که خائف و منتظر فرصت نشسته است.

اما سنتی که از عیسی ^{(علیه السلام)} دارد آن است که درباره اش بگویند آنچه را که درباره عیسی ^{(علیه السلام)} می گفتند.

اما سنتی که از یوسف ^{(علیه السلام)} دارد، مستور بودن است. خداوند بین او و مردم حجابی قرار می دهد، به طوری که او را می بینند ولی نمی شناسند.

و اما سنتی که از محمد^{(صلی الله علیه وآله )} دارد، آن است که هدایت شده به هدایت او و سیر کننده به سیرت اوست.»

2- امام صادق ^{(علیه السلام)} فرمودند: «فما تنکر هذه الامة ان یفعل الله عزوجل بحجته کما فعل بیوسف ان یمشی فی اسواقهم و یطا بسطهم حتی یاذن الله فی ذلک له « چگونه این امت انکار می کند که خداوند عز وجل با حجت خویش همان کند که با یوسف کرد که امام آنان در بازارهایشان راه برود و بر فرش هایشان قدم بگذارد، اما او را نشناسند تا آن زمان که خداوند به ظهور او اجازه فرماید.»