ابو بصیر گفت: همراه امام صادق علیه السلام برای شرکت در مراسم حج عازم مکه بودیم. وقتی به سرزمین ابواء رسیدیم، حضرت برای ما صبحانه ای تدارک دید. مشغول صرف صبحانه بودیم که کسی از طرف همسر امام صادق علیه السلام آمد و به ایشان خبر داد که حال همسرتان دگرگون شده و درد زایمان آغاز شده است و چون فرموده بودید در این باره قبل از هر کار شما را مطلع کنیم، خدمتتان آمدم.
سومین فرزند حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) در پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجرت در مدینه منوره چشم به جهان گشود . این نوزاد که از هر جهت با شخصیت بزرگ علی (علیه السلام) سازگار و زینت پدر بود «زینب » نام گرفت . مادرش پاره تن رسول الله( صلی الله علیه و آله) و پدرش برادر و وصی پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله )بود .
47 سال از عمر شریف امام رضا (علیه السلام) می گذشت، ولی هنوز آن حضرت صاحب فرزند نشده بود. این موضوع برای شیعیان و دوستداران اهل بیت نگران کننده بود؛ زیرا همگان می دانستند که براساس روایات رسیده از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و ائمه اطهار( علیهم السلام) ، امام نهم فرزند امام رضاست. به همین دلیل مشتاقانه در انتظار بودند تا خدای متعال پسری به ایشان عنایت بفرماید. گاهی بعضی از دوستان، از حضرت پرسش هایی در مورد امام بعدی می کردند. امام رضا (علیه السلام) آنان را دلداری می داد و می فرمود: «خداوند پسری به من خواهد داد که وارث من و امام پس از من خواهد بود». سرانجام روزهای انتظار به پایان رسید، گلشن رضوی به بوی خوش گل محمدی معطر شد و امام جواد (علیه السلام) در دهم رجب سال 195 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود
امام محمد باقر علیه السلام
ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام امام پنجم و معصوم هفتم، در اول رجب سال 57 هجری در شهر مدینه دیده به گیتی گشود. پدر ایشان امام سجاد علیه السلام و مادرشان فاطمه، دختر امام حسن مجتبی علیه السلام بودند. آن حضرت در هنگام شهادت امام حسین علیه السلام چهار ساله بود و در زمان رحلت پدر 39 سال داشت. کنیه آن حضرت ابو جعفر و مهم ترین لقب ایشان باقر است. پیشوای پنجم در زمان امامت خود، با پنج خلیفه اموی به نام های ولید بن عبد الملک، سلیمان بن عبد الملک، عمر بن عبد العزیز، یزید بن عبد الملک و هشام بن عبد الملک معاصر بود. آن حضرت پس از 18 سال عهده داری امامت مردمان، در هفتم ذی الحجه سال 114 هجری در شهر مدینه به شهادت رسید و در قبرستان بقیع، در جوار قبر پدر و جدش به خاک سپرده شد.
امام محمد بن علی علیه السلام اسوه فضیلت و تقوا و سرچشمه کمالات ناب انسانی بود. در وجود او بی کرانِ علم و حکمت، با اوج خضوع و بندگی در پیشگاه پروردگار درهم آمیخته بود و جلوه زیبایی از انسان کامل را به نمایش می گذاشت. آن امام، شکوه عبادت عارفانه و شگفتی پرستش عاشقانه را تفسیری روشن و زیبا بود. فرزند گران قدرش امام صادق علیه السلام در شأن پدر با سخنی کوتاه ولی والا و ارزنده چنین می گوید: «در گفتار، راستگوترین، در دیدار، گشاده روترین، در بذل جان برای خدا، بخشنده ترین و در اخلاق، متواضع ترینِ مردمان بود».
زندگانی امام علی النقی (علیه السلام)
امام ابوالحسن علی النقی الهادی (علیه السلام)پیشوای دهم شیعیان، در نیمه ذیحجه سال 212 هجری دراطراف مدینه در محلی به نام «صریا» به دنیا آمد. پدرش پیشوای نهم، امام جواد(علیه السلام)و مادرش «سمانه » بانوئی گرامی، بافضیلت و تقوا بود.
مشهورترین القاب امام دهم، «نقی » و «هادی » است، وبه آن حضرت «ابوالحسن الثالث » نیز می گویند.
انتقال امام از مدینه به سامراء
متوکل برای زیر نظر گرفتن امام هادی (علیه السلام)از روش نیاکان پلید خود استفاده می کرد و در صدد بود به هروسیله ممکن فکر خود را از طرف حضرت راحت کند.روش مامون در مورد کنترل فعالیتهای امام جواد(علیه السلام)به قرار زیر بود: او از طریق وصلتی که با حضرت جواد(علیه السلام)برقرار کرد، توانست کنترل و سانسور را حتی در درون خانه امام برقرار سازد و تمام حرکات و ملاقاتهای حضرت را زیر نظر داشته باشد.
تبعید امام هادی(علیه السلام)
امام از مضمون نامه آگاهی یافته و در نامه ای به متوکل، وی را از دشمنی ها و کینه توزی و دروغ پردازی نویسنده آگاه ساخته بود. متوکل سیاستی مزدورانه و دو پهلو در پیش گرفت. او نخست نویسنده نامه را که از امام سعایت کرده بود، از کار برکنار کرد تا خود را دوستدار امام جلوه دهد. سپس به کاتب دربار دستور داد تا نامه ای به امام بنویسد که در ظاهر، علاقه متوکل را نسبت به امام بیان می کرد، ولی در واقع، دستور جلب امام از مدینه به سامرا بود. همچنان که یزداد، پزشک مسیحی دربار با آگاهی از احضار امام، انگیزه متوکل را دریافته و گفته بود: «بنابر آنچه شنیده ام، هدف خلیفه از احضار محمد بن علی(علیه السلام) به سامرا این بوده که مبادا مردم به ویژه چهره های سرشناس به وی گرایش پیدا کنند و در نتیجه، حکومت از دست آن ها خارج شود...».
حضرت ام البنین ( سلام الله علیها) به نام فاطمه شناخته میشد که فرزند حزام بن خالد از قبیله کلاب بود. در بین زنان صدر اسلام، از او بعنوان ادیب و شاعری فصیح یاد میشد. نام پدرش، حِزام بود درحالیکه مادرش با نام ثمامه یا لیلا شناخته میشد.
ازدواج حضرت ام البنین با حضرت علی ( ع)
امام علی( ع) پس از شهادت حضرت فاطمه( س)، درباره انتخاب همسری اصیل و به دنیا آوردن فرزندانی دلیر و جنگاور با برادرش عقیل مشورت کرد؛ بدین دلیل که عقیل از مهارت خاصی در نسب شناسی عرب برخوردار بود. پیشنهاد عقیل برای ازدواج مجدد امیرالمومنین ، فاطمه بنت حزام بود که سرانجام حضرت علی ( ع) با او زندگی مشترکی را تشکیل داد.طبق گفته ها، ام البنین مجرد بوده و تا قبل از ازدواج با امام علی ( ع)، با شخص دیگری ازدواج نکرده بود.
